Aristofanes’ komedie genre valt onder de oude komedie. Hierin worden vaak bizarre situaties als setting gebruikt en er komt veel fantasie aan te pas(dit kan leiden tot komische situaties, bijvoorbeeld een (knullige) god die in de onderwereld terecht komt). Vaak wordt er doormiddel van die fantasie maatschappelijke kritiek behandeld. Bij ‘Kikkers’ is dit ook duidelijk te merken. De bizarre setting is de onderwereld waarin een levende slaaf en een god naartoe gaan. De fantasie is dat Dionysos iemand uit de onderwereld wil halen. Dus iemand weer levend wil maken. De kritiek van Aristofanes is in het verhaal dat hij vindt dat er te weinig goede dichters meer zijn. Dus het is een vorm van kritiek op de literatuur en toneel van toen.

In Kikkers zitten een aantal komische scènes. Zo is er een scène in ‘Kikkers’ waarbij Xanthias en Dionysos moeten bewijzen wie een god is. Beide werden geslagen. Degene die een teken van pijn laat zien is geen god, want een god kan er tegen, werd gedacht. Toch heeft zowel Xanthias als Dionysos veel pijn en ze schreeuwen uit. Elke keer als ze worden geslagen en ze het uitschreeuwen van de pijn verzinnen ze steeds excuses. Als deze scène wordt uitgevoerd in het theater ziet dat er waarschijnlijk erg grappig uit. Zo’n scène was toen grappig en kan nu nog steeds grappig zijn. De humor is dus van alle tijden. Het is een vorm van slapstick humor.